Categorie: Dagboek

In de omgeving van de camping een ‘inlooptochtje’ maken naar het dorp Milo. In Portugal hebben ze ook last van leegloop. We zien wel ouderen maar geen kinderen. Toch zien we dat verschillende huizen zijn gerenoveerd. In het dorp komen we een merkteken in het wegdek tegen ik maak er een foto van. 

Het blijkt een verwijzing te zijn naar een huis waar de schrijver Vergílio Ferreira (Melo, Gouveia 1916-1996 Lissabon ) is geboren.

Op een gemarkeerde route besluiten we af te slaan om de route in te korte. Lopen dan een bosmaaier in de armen. Wat doen jullie hier vraagt de man nors? Waar komen jullie vandaan? In onvervalst Nederlands krijgen we te horen dat we op zijn privé terrein lopen en hij is sacherijnig omdat het vaak voorkomt. Of we terug willen gaan en op het klote pad = gemarkeerde route willen blijven. Oké doen we toch, geen probleem. Annelies vraagt nog of hij hier naar zijn zin woont. Hij wordt er niet vrolijker van. Terug op de camping lekker koffie drinken.

Ik lig op bed zie dat de satellietontvanger zenders mist en het lijkt erop dat hij Astra1 staat. Waarom nu geen goede afstelling en gisteravond prima ontvangst. De zenderlijst opnieuw inlezen duurt eeuwig en lukt niet. Het programma “2 voor 12” wordt gemist maar de tweede helft via internet op Ziggo Go gekeken. Daarna met veel moeite toch weer alles goed ingesteld gekregen.

Je gaat steeds verder westwaarts. Nederland is ongeveer 5 graden oost, de kust van Portugal 4 graden west 9 graden verschil. Met een schotel van 64 cm en aan de rand van het zendergebied moet je dan wel zicht op de hemel hebben en zorgvuldig zoeken doen we samen en met walkie-talkie.

Vandaag een wandeling van ruim 10km gemaakt in het gebied Vale de Rossim. De camping organiseert deze wandeltocht met gids (spreekt redelijk Engels) en 7 campinggasten.

Een leuke groep. Onderweg is veel mist zichtbaar en de auto laat een waarschuwing horen dat de temperatuur onder de 3^oC is. Op bestemming auto geparkeerd op een campingterrein na 10min komt een mevrouw van de camping naar ons toe omdat we niet naar de receptie gaan. Wat we komen doen en nee geen ontmoetingsplaats met gids we moeten het terrein verlaten. Even verder is een restaurant met een groot parkeerterrein. Ja hoor daar staan de gidsen luxe we worden door twee gidsen begeleidt. Er staat een straffe koude wind en we willen wel gaan lopen om warm te worden/blijven. Gedurende de tocht blijft het koud. Af en toe komt de zon een beetje door en in de luwte krijgen we een warmte-boost. We lopen door een landschap dat ons onbekend is qua uiterlijk. Grote ronde keien liggen in grote aantallen om ons heen of op elkaar. De keitjes van de hunebedden in Drenthe zijn er kiezeltjes bij. De natuur staat er mooi bij, kleuren als paars, geel geelbruin, roze en wit. Niet eerder gezien witte brem. Maar ook verbrande bomen en bremstruiken of aan één kant geschroeide boomstammen maar het onder groen leeft. Er heeft in september 2017 na een erg droge zomer brand gewoed. Zo heet dat de aluminium vangrail smolt.
Het laatste stukje wordt een survivaltocht door het bos omdat het pad langs de waterrand van het stuwmeer ondergelopen is.

Na 3 uur lopen hebben we trek in een kop koffie (7 koppen koffie voor €10). Op de camping nemen we onder het uitwisselen van de indrukken van de tocht en levensverhalen een sterker drankje ter afsluiting.

Het is tijd om te gaan eten en daarna de finale van het songfestival kijken. De uitslag komt te laat we gaan slapen morgen horen we het wel.

55km

Om 7.30uur gaat de radio aan en horen we dat Duncan heeft gewonnen. Wanneer je zo dichtbij een klein stadje zit en waar je de vorige dag doorgereden bent moet je dat even gaan bekijken.
Het heeft weinig echt mooie objecten waar we toe aangetrokken voelen en het is echt klein.  We eten een ijsje en gaan weer naar de camping. Zoals gebruikelijk zelf koffie zetten en dat is geen straf.
15km

Op zich hebben we ruim tijd om rustig naar Coimbra te rijden. Niet moeilijk met een caravan je mag maximaal 80 km/uur rijden. Begin van de middag arriveren we op de Coimbra Camping . Een plaats uitzoeken kost even moeite doordat de laantjes niet met bordjes worden aangeduid we rijden te ver. Een rondje extra rijden dan maar. Na een half uur staat de caravan op z’n plaats.
We vertrekken naar Figueira da Foz naar het strand. Niet om te zonnebaden want daar is het weer niet naar. We zijn op tijd voor opkomend tij van het water van de Atlantisch Oceaan, een hoogte verschil van 3,50m moet behoorlijke golven leveren maar dat valt wat tegen. Na een uur wachten gaan we een broodje hamburger eten geserveerd door een heel vriendelijke eigenaar die veel aandacht heeft voor met-en-zonder kaas. Nog even terug naar het strand maar de mooiste golven hebben we al gezien.

Dan naar het centrum even de auto parkeren en zwerven door de straatjes. De boulevard ziet er verzorgd uit. In een snackbar kun je churros (= Spaanse donut) kopen dat lijkt op een lange dikke friet maar is van tarwe deeg. Dat zien we een oud stel eten, smullen is juister.

We rijden terug naar de camping en genieten van een kop koffie. (100km)

255km

Om 11 uur lopen we in Coimbra. Ongepland en ongeleid gaan we langs de achterkant van de huizen die aan een drukke doorgaande weg staan. Ons oog valt op een nog resterende gevel waar water klettert en een boom uit groeit tot de bovenrand. Een afgeknotte bouwkraan staat in een bak water dat is de bouwput. Op de terugweg zie ik door kleine raampjes een helling waarop een shovel deels in het water staat en daarboven materiaal al deels overgroeid. Bouwer failliet is onze conclusie. Naast dit “pand” nog een verloederd optrekje dat wel bewoond wordt.

We lopen steeds omhoog komen op een plein met kerk, kan niet missen. Op de kaart zien we dat daar achter en boven de gebouwen van de universiteit staan. Op het Praça da Porta Fèrrea zien we waar kaartjes te koop zijn. In de rij kunnen we verschillende mogelijkheden van kaartjes bekijken.

Met het toegangsbewijs en een platte grond en tijdslot voor de bibliotheek gaan we op pad. Eerst naar het Science museum aan weerszijde van de straat. Daarna opzoek naar een eetgelegenheid. In de sjieke cafetaria van Museo Nacional Machado de Castro kunnen we alleen iets drinken. Even foto’s nemen en weer weg. We lopen naar Paço das Escolas en komen tussen de studenten door in een cafetaria vol studenten en enkele toeristen. Dat staat ons aan en sluiten aan in de rij. Lekker gegeten met een gratis glas water, zelf inschenken.

10 km

 

Mata Nacional Forest of Bussaco is deels een arboretum dat honderden jaren geleden in gemaakt door monniken. In 1888 gaf koning Carlos opdracht daarin een paleis te bouwen voor zijn maîtresses. We maken een twee uur lange wandeling met een stevige beklimming van de berghelling.

Onderweg zien we hele bijzondere paddenstoelen die enorm stinken. Het is de traliestinkzwam. Het vruchtlichaam ontwikkelt zich ondergronds tot een  vuilwit – gelig, leerachtig duivelsei. Zeer zeldzaam. Ook komen we over een deel van de “triho via sacra” een pad met kapelletjes met staties van de kruisweg. Een deel wordt gerenoveerd. De wandeling maakt hongerig en eten  een eenvoudige lunch voor Annelies gehaktballen van vis en ik snijbonensoep met brood ieder een Radler. Daarna op weg naar de caravan die we hebben achtergelaten langs de doorgaande weg. De weg naar het Bussaco Palace Hotel in het park is nl. zeer steil.
40km
Abelenda Bike Rental heeft op de site een mooie beschrijving.

De caravan is snel weer aan de auto gekoppeld en gaan op weg naar Aveiro. De uitgezochte camping ligt iets verder op een landtong aan de kust in Costa Nova. Onderwijl zien we de vrolijk uitziende huizen langs de kustweg. Uiteindelijk komen we bij camping Costa Nova do Prado.
67km

Een plek onder de bomen gekozen omdat het overdag erg heet kan worden. In de nacht zal het wel koud zijn. Het kost veel moeite om de schotel goed uitgericht te krijgen maar op tijd voor het debat tussen Baudet en Rutte  werkt het weer.

Een lekkere maaltijd met bloemkool, aardappelen, magere hamlappen dun gesneden, saus met uitje, champignons en room, een kleine salade en toe ananas en slagroom. Ondertussen heeft Annelies het wasmachine en daarna de droger aan het werk gezet.

 

Een rustige dag op de camping. ‘s-Middags rijden we naar Costa Nova om de bijzondere beschilderde huizen te bekijken. We lopen langs de vissershaven en kijken naar de vissers op de bootjes en op de steigers. Een vrouw is aan het vissen en haalt haar vangst binnen. Een ander loopt met restanten van de proviand achter de visser aan die een mand met vangst voort sleept naar de afslag.

 

Dan lopen we eerst een stukje langs de kustweg en verder door een parallel lopende straat erachter. Hier zijn veel historische visserswoningen te zien met hun karakteristieke betegeling van de gevels. Daarna lopen we terug over de kustweg naar het “centrum” van Costa Nova, kopen ijsjes, een brood en doen de post op (in de blauwe) bus. Costa met de kleurige huizen hebben we gezien. Het is zeer winderig en fris we gaan terug. Koffie drinken in de caravan.

Op de camping ligt een dijk met struiken en bomen schuin over het terrein de reden wordt nu duidelijk. Het houdt de wind tegen die van de oceaan af komt.
4km

Tijdens het uitzoeken en plannen van de reis had ik over een porselein museum gelezen. In het zuiden van iLhavo. Op de weg naar de camping zijn we via een grote brug over de brede zeearm gekomen nu gaan we naar het zuiden over het smalle deel en dus kleine brug. De afstand tot iLhavo is bijna gelijk. Onze navigatie stuurt ons nog verder zuidwaarts naar een dorpskern Apeada. En rijden al snel het parkeer terrein op voor de oude fabriek/museum. Het is een plein met een kleine kerk, een outlet winkel de ingang van het museum een groot rechthoekig perk en daarachter de winkel en restaurantje. Het is erg rustig er staan enkele auto’s van bezoekers. We lopen naar de ingang en komen in een hal met steenovens. Aan de zijkant staat een tafel met enkele mensen erachter. Daar moeten we toegang betalen 3 euro per persoon ik dacht het niet goed te verstaan en vraag het nog een keer. Ik mag overal fotograferen behalve in het decor-atelier. Een beetje verbaasd beginnen we aan ons bezoek. Met z’n tweeën schuif je door een leeg mooi en ruim ingerichte zalen. In het atelier begint net de middagpauze die slaan we over niet erg want er is veel mooie en bizarre producten te zien. Je eindigt steevast in de winkel, een ruime winkel vol met serviezen, vazen, beelden en schalen van klei tot groot. Na de winkel globaal bekeken gaan we naar de outlet store. Het valt tegen wat daar staat, ja hu nogal wiedes als je eerst de winkel hebt gezien. Terug naar de winkel en zoeken daar een aantal mooie bekers en schaal uit. Even een broodje eten in het restaurant ook voor ons alleen. We worden keurig bediend en gebruiken een stijlvol ingericht toilet. Over de historie van Vista Alegre.

Op weg naar Aveiro dat is een korte rit, onder het viaduct van de snelweg kunnen we parkeren. Dan lopen we richting het oude deel van de stadscentrum. De truien komen goed van pas er staat een stevige wind en het is fris wel met een zonnetje, ja tje.

In het oude centrum de altijd aanwezige kerk en oude huizen maar dit keer ben ik opzoek naar winkeltjes met ovos molles en wel De zoete Ovos Molles uit Aveiro. Als je daar bent moet je die eten. We passeren de rivier en passeren een winkel met uitsluitend oves molles. Na nog wat doorgelopen besluiten we terug te gaan naar de laatste winkel en kopen een doos met ovos molles. Ik mag een paar foto’s in de winkel maken en lopen dan via een boog terug. Bij de rivier een cafetaria in voor koffie met het plaatselijke lekkers.
Het stukje terug lopen tegen de wind in is wat minder.
37km

Aangekomen bij de uitgezochte camping moet een steile helling worden beklommen. Receptie zoeken en daar staat een dame die ons duidelijk maakt geen reservering dan geen plaats en al helemaal geen caravans. Ze geeft een lijst met overige campings een stuk terug voor ons. We komen een aanwijzing tegen campismo en volgen die. Met veel geschreeuw worden we binnengeloodst. De auto moet op het parkeerterrein buiten de camping mijn antwoord is nee hij gaat naast de caravan. De man heeft het over regels op  deze camping ik zeg nogmaals NEE en hij zwicht. Ik moet iets doorrijden en kan dan gaan inschrijven. We kiezen een te lichte stroomaansluiting. Later blijkt waarom, tot twee maal toe slaat de stroom uit.
Een heel wat vriendelijke collega wil ons helpen. Aan de overkant van het pad is een 10A kast en dus leg de kabel over het pad maar nee dat is niet toegestaan, tegen de regels. Oké een stuk verder achter ons is ook een 10A kast te ver voor 1 kabel. Geen probleem koppel een tweede er aan, nee is niet toegestaan. Waarom? Op andere campings doen ze niet moeilijk en laten het toe. Regels zijn regels! Uiteindelijk de caravan en auto verplaatst naar veldje naast de 10A kast. Probleem opgelost.

Camping Casa Helena

90km